why not hug the pastry chef ?

hallo allemaal,

welkom terug in Nederland zeg ik dan maar tegen mezelf,

ik kan haast niet geloven dat ik alweer een week terug ben, het is alsof ik niet ben weg geweest zo snel gaat de tijd. ik heb er alweer een week werken opzitten en deze heerlijke week op Zanzibar heeft me weer genoeg energie gegeven om niet al te jaloers te zijn op alle mensen die nu aan hun zomer vakantie gaan beginnen want het is ze uiteraard van harte gegund. deze zomer voor mij geen vakantie meer, dat zal moeten wachten tot het einde van het jaar. de plannen zijn er, nu alleen nog uitwerken en een datum prikken maar dat komt vast wel goed.

nu nog even terug naar een week geleden, zondag 03jul, de day after D-Day zullen we maar zeggen. de avond ervoor was ik na de excursie moe maar voldaan terug gekomen van mijn bootje varen, slash snorkelen, slash seafood extravaganza, slash meet new friends, slash tochtje naar een van de mooiste stranden van Zanzibar ( ze hadden niet gelogen bewijzen ook de foto's ) en het zal dan ook geen verrassing zijn dat ik die nacht weer als een roosje heb geslapen ( sorry Sylvia .............. ) maar niet voordat ik mijn koffertje had gepakt wat op zich niet veel werk was en wat dus een voordeel is als je zo licht bepakt en bezakt bent zoals ik. op de boot was ik, hoewel ik me er dacht ik goed op had voorbereid toch nog wel een beetje verbrand, niet au-au-au verbrand maar ik voelde toch iets trekken zullen we maar zeggen. het heeft alles te maken met het varen op de boot want als je na het snorkelen uit het zoute zeewater komt en daarna weer gaat varen en je doet even niets om je schouders heen, want waarom zou je als de wind zo heerlijk voelt op je al redelijk getinte huidje, dan gaat het plotseling heel erg snel, daar is gewoon niet tegenop te smeren. een halve tube aftersun heeft daar gelukkig heel snel korte metten mee gemaakt en ik heb verder, tot op dag van vandaag geen last van gehad van een verbrande huid.

zaterdagavond heb ik voor de laatste maal genoten van het heerlijke diner en met de wetenschap dat dit soort eten er voor mij voorlopig niet meer inzit heb ik me helemaal laten gaan. ik zal niet weer in detail treden want jullie zullen ondertussen wel weten hoe de vork in de steel zit maar reken maar dat ik tot 3x aan toe naar het toetjes buffet ben gelopen, zo jammer dat ik ontzettend vol zat want eigenlijk had ik nog meer willen eten maar ja ............. thuis gaan we weer aan de boterhammen met oude kaas en de kwark met frambozen en blauwe bessen, ook lekker natuurlijk maar het haalt het niet bij de kunstwerkjes van de pastry chef die ik bij het verlaten van de eetzaal een hele dikke knuffel heb mogen geven en hij vond het nog leuk ook, ook al was hij volgens mij pas een jaar of 22, maar echt een schatje.

terug op de kamer heb ik, ondanks dat het al donker was nog met een kopje koffie op het terras zitten genieten van de omgeving. ik kan wel zeggen dat dit een heerlijke week is geweest en al was het dan wel een dure grap ( durf mijn afschriften nog even niet te bekijken ............. ) heb ik absoluut geen spijt dat ik mezelf deze mini vakantie heb gegund want ik was er aan toe. ik zal er altijd op terug kijken als zijnde een heerlijke bestemming die ik ook iedereen kan aanraden ( voor een week, dat wel, langer zou ik niet hoeven )

en dan, je doet je ogen heel even dicht en het is plotseling zondagochtend, hoe kan dat nou weer ? het zou wederom een stralende dag worden. dat had ik ook wel gehoopt want als je op je laatste dag op dit prachtige eiland in de regen zou zitten ( wat een aantal andere gasten was overkomen toen ik op excursie was, gniffel, gniffel, gniffel ........ ) zou een domper op de feestvreugde zijn geweest, maar gelukkig niet dus. nadat ik na het ontbijt mijn koffertje ging ophalen kwam ik de cleaning ladies tegen die ik hartelijk heb bedankt voor alle goede zorgen en prachtige bloemkunstwerken die elke dag op mijn bed waren gelegd. ik heb ze een dikke vette tip gegeven en daar waren ze heel blij mee. om 10:00 uur was het tijd om uit te checken en de rekening te betalen: hello Mister Creditcard !

de rest van de dag heb ik op het strand en bij het zwembad gelegen en dat was geen straf. er was ook nog spektakel want ik hoorde dat het hele hotel, ja je leest het goed, het hele hotel voor de komende 4 dagen was afgehuurd door een of andere steenrijke Amerikaans/Indiase familie voor een bruiloft. de hele dag arriveerden er mensen die heel duidelijk bij deze familie hoorden en ik heb me laten vertellen dat het om totaal 250 personen ging, wat moet dat de vader van de bruid wel niet gekost hebben ? het bruidspaar was een stel van rond de 25 jaar en later op de dag zag ik haar in de eerste feestjurk ten tonele verschijnen. ze zag er prachtig uit, compleet met henna versieringen en alles wat daar allemaal bij hoort. de hotel medewerkers hadden het trouwens ook heel druk met het arrangeren van de tafels en stoelen en de manager, die speciaal voor deze gelegenheid met zijn 3 assistenten ook de hele dag aanwezig waren liepen nerveus van de ene kant naar de andere kant, en weer van de andere kant naar de ene kant en dat gedurende de dag wel 50x. tijdens mijn verblijf het ik hem 1x gezien. maar ja, verschil moet er blijven, niet waar en ik kan me ook wel voorstellen dat dit voor het hotel een enorm project is geweest. de trouwerij zelf was om 18:00 uur maar aangezien ik om 17:30 uur werd opgehaald om naar het vliegveld gebracht te worden heb ik het eindresultaat niet mogen aanschouwen, had me wel leuk geleken maar ook wel erg luidruchtig denk ik zo, toch maar naar huis dan.

het busje stond precies op tijd voor de deur en bracht de newlyweds en ook nog 2 zusjes die ik die middag bij het zwembad had ontmoet plus mezelf naar het vliegveld, alles op schema dus. ik liep ondertussen nog steeds in mijn korte broek maar op het vliegveld heb ik me voor het boarden toch nog even snel verkleed want in het vliegtuig zelf is het nooit zo warm en al heb je dan wel een dekentje, het leek me toch beter. ik had wederom een Economy Comfort Stoel gereserveerd en wel op de eerste rij deze keer dus ik kon nu helemaal met de beentjes languit. ik kon niet eens met mijn voeten bij het muurtje voor me met als resultaat dat ik denk ik wel 6 uur van de gehele reis van 9 uur heb kunnen slapen. dat gecombineerd met maar 1 uurtje tijdsverschil zou ik in ieder geval niet bekaf aankomen en dat bleek ook zo te zijn. we zijn uiteindelijk 45 minuten te laat vertrokken en na een tussenstop in Dar es Salaam waar we een uurtje moesten blijven staan om te tanken en passagiers van boord te laten gaan en nieuwe passagiers aan boord te laten komen ( we mochten echter zelf niet van boord ) kwamen we na een rustige vlucht precies op tijd aan op Schiphol. Bob the Pilot had blijkbaar de gaspedaal flink ingedrukt want om 07:15 uur stond de KL515 weer aan de grond, right on schedule ! ik was snel van boord, ook niet zo moeilijk als je op de eerste rij ( van Economy ..... ) zit maar ik wilde natuurlijk nog wel even persoonlijk afscheid nemen van Nancy, Alex en Fernando. ze zaten in het vliegtuig op de achterste rij ( hun eigen keuze ) en ik had tijdens de vlucht wel een paar keer met ze gesproken toen ik een rondje maakte om de benen te strekken maar even gedag zeggen was toch wel het minste wat ik kon doen omdat ik tijdens de 2 excursies van hun gezelschap had genoten. we hebben e-mail adressen uitgewisseld en er werd nog een leuke laatste foto genomen. tot ziens dan maar !

ik hoefde natuurlijk niet langs de bagageband en aangezien ook de douane heel soepeltjes verliep stond ik voor 08:00 uur al buiten op Schiphol Plaza.

op naar huis dan maar en gezien het tijdstip op de vroege maandagochtend ben ik op de bus naar Hoofddorp gestapt en binnen 20 minuten klopte ik op het raam bij Lia en Johan. het weerzien was heel fijn maar na 15 minuten ben ik richting huis gegaan alwaar ik er achter kwam dat mijn hele huis in de steigers stond vanwege de schilders voor de buitenkant van het pand. ik wist dat het tijdens mijn afwezigheid zou gebeuren dus het was geen verrassing maar de gedachte alleen al dat dit nog weken gaat duren ............ ik kijk er niet naar uit maar het is niet anders. eens komt er een einde aan, net als aan deze vakantie en op naar de volgende vakantie dan maar zou ik zeggen.

ik wil iedereen nogmaals heel hartelijk danken voor het lezen van mijn reisblog en hoop jullie snel weer te kunnen ontmoeten.

arrivederci en tot een volgende reis.

liefs,

Patries