all we hear is radio ga ga

hello my friends, vandaag weer een hele leuke dag gehad en aangezien ik een excursie had geboekt was er geen tijd te verliezen dus vroeg op en op tijd naar het Mangapwani Restaurant voor het ontbijt en ik was weer een van de eersten. vandaag een omelette laten maken en samen met weer een bordje vers fruit ( kan me helemaal gek eten aan watermeloen en ananas ) en een paar lekkere zoete mini broodjes zat ik weer goed vol. geen croissantje ? ja, tuurlijk wel ! terug op de kamer zag ik dat het al bijna 08:00 uur was dus de bus kon zo voor komen rijden. bij de receptie werd ik gelijk weer besprongen door de medewerker die naar buiten rende om te kijken of de bus er al was ....... nog niet maar wel in aantocht en uiteindelijk 10 minuten na de afgesproken tijd kwam de bus voorrijden. geen probleem hoor, Hakuna Matata zeggen ze hier en daar sluit ik me graag bij aan. ik was blijkbaar de laatste stop voor mensen ophalen want er kwam verder niemand meer bij. de andere mensen zaten tussen de 30 en 45 minuten in de bus dus die kwamen allemaal van de oostkant van het eiland. bij het instappen weet je natuurlijk niet waar de andere mensen allemaal vandaan komen dus dan zeg je maar "good morning" en toen ik op mijn stoel zat hoorde ik voor me een jongen van een jaar of 12 zeggen: "nee hoor pap, die mevrouw komt niet uit Nederland" maar adrem als ik ben zei ik gelijk: "jawel hoor" en zijn ogen werden groter. kon het ook niet laten om gelijk aan hem te vragen: "zit je nog op school of heb je al een baan ?" en het ijs was gelijk gebroken. hele leuke mensen, vader Alex , moeder Nancy en zoon Fernando van 12 uit Rotterdam en het gesprek kwam al snel op gang. hele hele rit naar Stone Town hebben we honderduit gepraat over van alles en nog wat en waar jonge tieners vaak een beetje verlegen zijn ............ nou deze niet hoor maar op een leuke manier en iedereen weet hoe ik met kinderen ben dus, need I say more ? ook vader en moeder waren heel leuk om mee te praten, echt wel mijn type mensen, geen poeha of praat alleen maar over jezelf figuren en daar hou ik van. na ongeveer 40 minuten rijden kwamen we aan in Stone Town, de hoofdstad van Zanzibar. het is een mengelmoes van kleine smalle straatjes met overal waar je kijkt kleine winkeltjes met alles te koop wat je maar kunt bedenken maar dan op z'n Afrikaans dus wij zouden zeggen primitief. wel loopt iedereen, echt iedereen, jong en oud hier rond met een in mijn ogen splinternieuwe IPhone, dat is volgens mij toch echt wel een statussymbool. ook onder het reisgezelschap waarin ik me bevond had niemand meer een fototoestel, iedereen maakt foto's met zijn/haar telefoon. je maakt er mooie foto's mee, moet ik eerlijk toegeven maar ze kunnen geen 3 seconden zonder dat ding. eerste stop was de oude slavenmarkt en wat je daar te horen krijgt is bekend maar toch altijd weer schokkend om te bedenken dat mensen dat andere mensen hebben kunnen aandoen. ik hoef niet in details te treden, iedereen weet wat ik bedoel maar het blijft walgelijk. de lokale gids was een jonge man van een jaar of 35-40 genaamd Harry ( je zou denken Mwamba of Ngunzi ........... ) en hij was heel aardig, sprak wel met een zwaar accent maar was toch goed te verstaan. na de oude slavenmarkt naar de vis, vlees en specerijenmarkt en dat was precies wat je daar hier van verwacht, stinkie stinkie all the way en hier zijn we dus als een idioot doorheen gelopen. Teun van de Keuken zou hier een fieldday hebben ......... volgende attractie had wederom met slavernij te maken want we werden naar de oude slavenverblijven gebracht en je kunt je echt niet voorstellen hoe mensen dit hebben kunnen overleven. nogmaals: walgelijk, walgelijk, walgelijk ! verder was er nog een soort van overzichts tentoonstelling en die was wel interressant maar ironisch genoeg zat er aan het eind van de gang wel weer een souvenirwinkeltje. verder naar de volgende stop en dat was het Freddy Mercury Museum, helaas gingen we niet naar binnen maar daar kom ik dadelijk nog even op terug. tijd voor lunch en dat was goed te doen met een heerlijke avocado salade en een heel mals stuk kip met rijst en groente. duurde alleen wel een beetje lang voor we alles kregen en ik zat een beetje op de piepstoel want ik moest nog even een bezoekje afleggen naar het eerder genoemde FM museum. ik ben geen die hard fan maar heb Queen altijd wel een hele goede band gevonden, ben volgens mij zelfs naar 3 concerten geweest dus als je dan toch hier bent ........... ik naar binnen. beetje tegenvaller was wel de ongeinterresseerde kassajuffrouw maar nadat ze me $8 had afgetroggeld mocht ik naar binnen. het zijn 5 kleine vertrekken met foto's en vooral heel veel ( denk alle ) albumhoezen. ook wat originele kledingstukken die me bekend voorkwamen en een piano waarvan ik vermoed dat hij daar zelf op gespeeld heeft. ben er een half uurtje binnen geweest want ik moest weer op tijd terug zijn om de boot naar Prison Island te halen en ik was nog net op tijd, pfffffffffff dat ging nog maar net goed. aangekomen op Prision Island eerst weer even een rondleiding en daarna eindelijk naar de reuzenschilpadden en we waren precies op tijd want het was voedertijd en dat mochten te toeristen ( ikke, ikke, ikke dus ook ! ) zelf doen. ik dacht dat dat dringen zou worden maar er zijn wel meer dan 100 van die Stoffels op het eiland, van groot naar groter, naar groots en van oud, naar ouder, naar de oudste van 196 jaar ! ( ja, je leest het goed ) zag er nog goed uit voor zijn leeftijd alleen een beetje Oil of Olaz had geen kwaad gekund. bij de ingang van de plek waar ze zich bevonden kregen we een hand vol sla om de beestjes te voeren en daar hadden ze wel zin in hoor en ik had er al gauw eentje gevonden die gelijk uit mijn hand begon te eten. heb er een aantal foto's van gemaakt maar met een hand voeren en de andere hand een foto maken, dat valt nog niet mee. ik heb net even terug gekeken en er zitten best een paar leuke foto's tussen waaronder wel eentje die kan worden aangemerkt als "erotically charged" zullen we maar zeggen. buiten het voeren om kon je ze ook aaien en dat vinden ze heerlijk, vooral onder hun kin en bovenop hun kop. maar aan alles komt een eind dus een uurtje later was het tijd om weer op de boot terug naar Zanzibar te stappen en dat was een ruig ritje. gelukkig niet zeeziek geworden maar wel nat. Fernando kreeg wel een hele grote golf over zich heen, jammer dat ik van dat moment geen foto heb kunnen maken maar het ging allemaal zo snel en ik heb zelden iemand zo verbaasd zien kijken. Terug bij de bus was het afscheid van onze gids en de chauffeur bracht ons weer terug naar het hotel. ik had geluk want ik was de eerste die werd afgezet, de rest moet nog 30-45 minuten verder naar de andere kant van het eiland. best wel vermoeiend zo'n hele dag maar wel heel leuk allemaal, zaterdag nog een excursie en mijn nieuwe "vrienden" hebben heel toevallig die excursie ook geboekt, leuk toch ? nou, genoeg verhalen voor vandaag, tijd om even te relaxen voor het diner begint dus voor nu ben ik er helemaal klaar mee, en oh ja, geen bril kunnen scoren, zelfs de gids gevraagd maar helaas, moet het maar met de bril doen die ik nog heb. het is te doen maar daar houdt het dan ook wel mee op. fijn trouwens dat het bij jullie ook mooi weer is, dan hoef ik me niet schuldig te voelen. verder geen gekke dingen gebeurd ? hoe is het met opa en oma, nog bij Benjamin geweest ? jullie kunnen mij wel foto's over de mail sturen, toch ? graag weer tot een volgend verslag. liefs, Patries