lady of the mansion

goede morgen lieve leesvrienden,
vanmorgen ben ik vertrokken vanaf Port Allen richting het noorden, wilde namelijk nog een plantage bezoeken en ik had er eentje op het oog waarvan alleen de foto's me al enorm aanspraken. op naar the Myrtles Plantation in St. Francisville Lousiana dus en dat was best nog een stukje rijden maar de omgeving is hier zo prachtig ( als je de binnenwegen neemt tenminste ........ ) dus het was absoluut geen straf. onderweg even gestopt voor een ontbijtje want aangezien ik me gisterenavond zo enorm had ingehouden konden er vanmorgen wel weer een paar calo-rietjes bij vond ik ........ deze keer was het de beurt aan the Waffle House, en ik kan het niet verbergen dat dit een niet zo heel gezond ontbijtje was ..... maar echt verrukkelijk ! zo vers en luchtig met een topping van blueberry's en dolce leche en met een litertje koffie en een glas jus d'orange was de hele zaak weer compleet.
er zitten in dit soort ketens altijd veel vaste klanten, dat kan je gewoon merken aan de manier waarop ze worden aangesproken door het personeel maar tegen onbekenden ( als ik ) zijn ze ook altijd erg ( lees: overdreven ) vriendelijk, ik vind dat wel iets hebben.
en iedereen heeft ook zo zijn/haar eigen eetgewoontes. vandaag zat er een man naast mij aan een tafeltje die zijn wafels overgoot met volgens mij wel 10 zakjes suiker en een halve kan siroop, ze dreven er gewoon in maar niemand keek er vanop ( behalve ik dan )
ook zie je om deze tijd ( 09.00 uur ) op zo'n doordeweekse dag als vandaag veel grootouders ( lees: oppas opa's en oma's ) met kleinkinderen een ontbijtje verorberen. ik kan me niet herinneren dat wij dat ooit met opa en oma hebben gedaan ....... niks geen lekker ontbijtje, wij moesten het huis stoffen, weet je nog Sylvia ?
na even uitbuiken met een nicotine versnapering ben ik weer in de auto gestapt en instrueerde Navi richting de bestemming van vandaag te rijden. de weg er naartoe was ( na een klein stukje snelweg ) een aaneenschakeling van slingerweggetjes door een prachtige omgeving, die planters wisten ook wel waar ze zich moesten settelen .........
St. Francisville is een historisch dropje met maar 1 hoofdstraat dus dit had ik zelfs zonder Navi nog wel kunnen vinden. de ingang was een hele lange oprijlaan die uitkwam bij een aantal kleine gebouwtjes. daar langs lopend kom je uit op een prachtige binnenplaats met een terras en een fontein waar zich ook de ingang van the General Store bevind ( origin 1794 en voormalig woonhuis voordat het hoofdgebouw af was in 1796 ) hier verkopen ze de kaartjes van slechts USD 15,00 voor de bezichtiging. ik was precies op tijd want na 10 minuten begon de eerstvolgende rondleiding door een vriendelijke dame, Nancy die was gekleed in een jurk uit 1850, hoe toepasselijk. de plantage van gisteren was statig en chick maar deze deed me meer denken aan een boerderij van rijke landeigenaren in Australie, compleet met een enorme off-white wrap arround porch en mintgroen sier smeedwerk met bijpassende luiken. zoiets kun je bijna niet bedenken maar destijds hadden ze blijkbaar meer smaak dan verstand ( doelend op de slaven praktijken )
het interieur was grotendeels authentiek en je mocht, in tegenstelling tot gisteren nu wel binnen foto's maken en dat heb ik ook veelvuldig gedaan, hoop dat ze gelukt zijn want het was wel een beetje donker binnen. het huis was koel maar dat kwam door de moderne airconditioning, daar hadden ze destijds kleine slaven kindertjes voor die met een grote waaier de dames en heren moesten verkoelen.
er hingen ook veel oude schilderijen van de voormalige bewoners en hun veelal vroeg overleden kinderen. je mocht destijds al blij zijn als je de 5 jaar haalde en daarom hadden ze ook meestal zo'n 10 tot 12 kinderen, dan bleven er altijd wel een paar leven ....... ( luguber zeg ! )
deze plantage staat ook bekend als eentje waar soms de geest schijnt op te duiken van slavin Cloe die als kindermeisje en minnares van de eigenaar ( hoe verrassend ! ) na haar gewelddadige dood verschijnt op foto's die eind 20e eeuw zijn gemaakt door de toenmalige eigenaar voor de verkoop van het estate. ik denk zelf dat het allemaal verzinsels zijn maar wie zal het zeggen, het is in ieder geval een mooi verhaal.
er worden tot op de dag van vandaag op het terrein ook nog steeds voorwerpen van 200 jaar geleden gevonden. onlangs nog een groot zwaard uit de Amerikaanse burgeroorlog, gewoon op het terrein bij toeval gevonden door een bezoeker die het wel netjes kwam inleveren ( hij kon het blijkbaar niet in zijn handtasje verbergen ) sindsdien ligt het tentoongesteld in een van de kamers ( en het bloed zat er wellicht nog aan ........ )
na de rondleiding in het huis heb ik nog een wandeling op het landgoed gemaakt waar je een prachtige tuin hebt met daarachter de bekende slavenhuisjes ( wel minder erg dan die van gisteren ) die ze tegenwoordig gebruiken als accommodaties voor de Bed & Breakfast. ik geloof niet dat je dan alleen water en brood krijgt ........
uiteraard heb ik ook nog even in de giftshop rond gesnuffeld en al was de keuze niet reuze ........ ik heb er toch weer eentje op de kop kunnen tikken hoor. ben de tel nu al kwijt, ik schat zo'n 12 stuks in totaal en ik ben pas op de helft van de vakantie.
heb tot slot nog samen met tour guide Nancy met een lekker drankje op de veranda in een van de prachtige schommelstoelen zitten napraten, heel gezellig en ik voelde me net the lady of the mansion ! zij in de ouderwetse jurk, ik met een grote dosis fantasie. wat een heerlijk einde van deze rondleiding.
na het vertrek bij de plantage heb ik nog een half uurtje rondgereden door het historische dorpje maar er was verder niet veel te beleven anders dan de gebruikelijke kerkjes en mooie huizen maar leuk om even te cruisen met de radio op 10 !
het was ondertussen 15.00 uur geworden en tijd om verder richting het noorden te rijden. via allerlei idyllische dorpjes ( soms stadjes ) zoals Woodville, Liberty, Brookhaven en Christal Springs ben ik ergens in the middle of nowhere de grens naar de staat Mississippi overgestoken en reed ik rond de klok van 17.00 uur Jackson binnen, de hoofdstad van de staat Mississippi. het was ondertussen wel flink drukker geworden op de weg ( spitsuur ? ) maar het motel was snel gevonden en weer een prima kamer. hoog tijd om eerst een half uurtje de voetjes omhoog te gooien en me daarna even op te frissen want het blijft maar warm en vochtig. het is moeilijk te geloven dat jullie arme stakkertjes allemaal in de kou zitten ( gniffel ..... gniffel ..... gniffel ..... ) ik neem ondertussen nog een hapje en een drankje en ga met frisse moed weer verder aan mijn roman.
veel lees plezier en graag tot morgen
liefs, Patries