daar bij de waterval

hallo lieve mensen,
vandaag was mijn 2e excursie en ik kan niet anders zeggen dan dat het weer een hele enerverende dag was.
het wordt een beetje eentonig maar het was 06.00 AM opstaan, 07.00 AM ontbijten en 07.30 AM in de bus. toevallig zat er ook een viertallige Surinaamse familie uit Rotterdam ( een hele hippe oma, dochter, kleindochter en schoonzoon ) in de bus die ik op de vorige excursie ook al had ontmoet. wat een schat van een oma, die mag mij zo adopteren.
als eerste gingen we richting Bali Central waar we een bezoek hebben gebracht aan een zilverfabriekje. het was een beetje armoedig aan de buitenkant maar binnen was heel veel authentiek handwerk te bewonderen. niet echt mijn smaak maar toch, als je van zilver houdt kom je wel aan je trekken. niet alleen sieraden maar ook de meest wanstaltige beelden en snuisterijen die in een gemiddeld bordeel niet zouden misstaan. ok, misschien was niet alles even lelijk ( is natuurlijk een kwestie van smaak ) want er was ook een grote collectie serviesgoed en daar zaten wel mooie exemplaren bij. je kon er trouwens ook messen ( en dan heb ik het niet over een aardappelmesje .... ) en ander wapentuig kopen, hoe moet je dat in Godsnaam door de douane krijgen ? wel vervelend dat ik constant werd achtervolgt door een verkoopster en zelfs mijn goed georganiseerde schijnbewegingen a la Jane Bond deerden haar niet want ze bleef de hele tour op 1 meter afstand achter me aanlopen.
na een half uur hielden we het voor gezien en reden we met de bus naar de volgende bestemming, een traditioneel Balinees huis en mijn hemel, dat mensen zo kunnen leven, verschrikkelijk. vooral de "badkamer" was niet om aan te zien, een gat in de grond en geen stromend water. de mensen blijken er echt te wonen tussen de kippen en zielige hondjes werd ons verzekerd, maar .......... nu komt de monkey out of the sleeve: er was een deel van het huis waar we absoluut niet mochten komen en het zou me niet verbazen als daar een grote flatscreen televisie staat en een aantal mensen hadden ook een mobiele telefoon, al probeerden ze dat zoveel mogelijk verborgen te houden.
maar goed, van verdere luxe was niets te merken, in tegendeel.
daarna gingen we naar de Tegenungan waterval en dat was echt prachtig. het was gelegen in een soort vallei waar je alleen via een steile afdaling van zo'n 200 treden kon komen en het was een hele uitdaging maar beneden wachtte ons een aangename verrassing. je kon onder de waterval doorlopen en dat was nog best wel eng want het maakt een ongelofelijk kabaal en was het ook nogal glad. ik heb me goed staande gehouden al was ik wel aardig doorweekt maar dat is in deze warmte eigenlijk heel lekker. toen weer naar boven ...... en dat is een ander verhaal want dat viel niet mee, 200 treden op ( en niet van die kleintjes ) duurde wat langer dan de weg naar beneden, maar ook dat heb ik overleeft al was de verkoeling van de waterval toen ik weer boven was compleet verdwenen.
time for lunch ! en dat was een restaurant in Ubud, prachtig gelegen aan net geplante rijstvelden en met een soort van private rooms boven het water zodat je het gevoel had dat je IN het water zat te eten. we werden verwelkomt met een glaasje "young coconut water" en konden de meeste heerlijke gerechten bestellen. voor de mensen die net inschakelen: je hoeft alleen het plaatje aan te wijzen en dan maar hopen dat het lekker is en dat was het !!! prachtig opgemaakte borden en kip zo mals dat het uit elkaar viel, zo lekker.
na de lunch hebben we nog even door de prachtige tuin gelopen.
maar hoe prachtig het daar ook was, we moesten verder en na een uurtje rijden kwamen we aan bij de zee-tempel van Tanah Lot gelegen aan de Indische oceaan. zoals de naam al doet vermoeden staat deze tempel IN zee en bij laag water ( wat het op dat moment was ) kon je er naar toe lopen al heb ik er wel een paar natte voetjes aan overgehouden. als je wilde kon je je laten zegenen door een priester maar dat vond ik een beetje flauwekul. toch vinden blijkbaar veel mensen dit het hoogtepunt van hun vakantie want meneer de priester had het behoorlijk druk.
tegen het eind van de middag zijn we weer richting Kuta gereden en werd ik als eerste afgezet bij mijn hotel. ik moest daar dus ook afscheid nemen van mijn Surinaamse vrienden en wat hebben we gelachen onderweg, wat een ontzettend leuke en vooral lieve mensen.
ze vonden mij ook lief ! ahhhhhhhhhhhh
mijn avond ritueel was weer het zelfde als elke avond, koffie bij Starbucks en een kleine maaltijd, zo compenseer ik de rest van de dag weer een beetje, toch ? het moet uit de lengte of uit de breedte komen.
ik zie dat ik er weer een enorm verhaal van heb gemaakt en dat terwijl ik vast nog de helft ben vergeten maar ik kan het echt niet in minder woorden beschrijven, zorry ..... ( maar niet heus )
rest me nu nog 1 dagje and I'm making the most of it !
kissie kissie,
Patries